از طبیعت می توان، امید و شوق به زندگی را آموخت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

امید و شوق به زندگی، پشت دروازه شهر آدمهای تحقیر شده و غمگین نمی ایستد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

نوای دل انگیز گیتی را، در بزم ها و شادی ها بشنوید و همراه شوید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

خراب کاشانه ای که با نابودی شادی دیگران، بنا شده باشد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

اُرُد شادی را در بی بندوباری نمی بیند، شادی آرزوی پاک همه آدمیان است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

سرزمین شاد را، هیچ شکستی، ناتوان نمی سازد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

غم، سیاهچال توانایی هاست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

ستایش غم، تمجید از مرگ است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

سرزمین غمزده، میراثی برای آیندگان ندارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از آدمیانی که به دنبال غم هستند، باید هراسید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی


از دیگران نخواهیم، رخدادهای اندوهناک گذشته خویش را برایمان بازگویند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از شنیدن آهنگ ها، داستان ها و رویدادهای غم انگیز، دوری کنیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از مردم غمگین، نمی توان امید بهروزی و پیشرفت کشور را داشت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

تنها کسانی شایسته هستند، که کار اشتباهی را دو بار انجام نمی دهند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

چه فریست زندگی را، آنگاه که برآزندگان و اساطیر را نشناسی و بی ره توشه ای پرواز کنی؟. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

چه نیک مردان و زنان برآزنده ای که همچون باران می بارند، برای شکوفا شدن اندیشه آیندگان. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

عشق بخشش می آورد، بخشیدن از همه چیز و مهمتر از همه، زمان را، که با ارزشترین داشته هاست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

عشق، در خود ستایش و بزرگداشت بهمراه دارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی